De schikkingsvoorstellen met NN, DeltaLloyd, a.s.r. en Aegon zijn volgens René Graafsma ‘flutvoorstellen’. De compensatiebedragen voor mensen met een woekerpolis zijn volgens hem veel te laag omdat er sprake was van dwaling. Met de oprichting van het Financieel Verbond gaat hij opnieuw de strijd aan.
“De echte woekerpolisaffaire moet nog beginnen”
Graafsma stelt dat met deze overeengekomen schikkingsvoorstellen niet de consument maar de verzekeraars de strijd hebben gewonnen. De totale kosten voor de verzekeraars komen volgens hem uit op iets meer dan een drie miljard euro, inclusief eerdere schikingen. Dit terwijl volgens de door hem ontwikkelde ‘Graafsma-methode’ de totale schade kan worden begroot tussen de 40 en 50 miljard euro.
“Er zijn in de periode 1985-2010 ruim 7 miljoen polissen afgesloten bij 4 miljoen consumenten. Als je dit deelt door de bedragen van de schikkingsvoorstellen van NN en a.s.r. (inclusief betrokken merken) en je weet dat consumenten uiteindelijk negatieve rendementen hadden, dan zie je gelijk dat de uitkomst van de onderhandelingen in feite amoreel is. Juridisch gezien is hier zelfs sprake van dwaling als je kennis hebt van de werkelijke geschiedenis en feiten”, aldus Graafsma.
Een uitkomst met twee smaken
Kom je tot de kern van de zaak dan zijn de compensatieberekeningen volgens Graafsma terug te brengen tot zes verschillende berekeningswijzen: de G1 tot en met G6. Om een goede beoordeling te kunnen maken van de rechtvaardigheid van een schikking heeft Graafsma daar de G7-methode aan toegevoegd. Die berekening vergelijkt de waarde van een schikkingsvoorstel met de op jurisprudentie gebaseerde G1- tot en met G6-methoden.
Graafsma: “Iemand die zich bij het Financieel Verbond (kosten 17,08 euro) heeft aangemeld weet dan op basis van duidelijke uitgangspunten waar hij aan toe is. De uitkomst kent twee smaken. Ofwel je bent tevreden met het schikkingsvoorstel en je accepteert die. Ofwel je bent niet tevreden en je laat het Financieel Verbond onder meer uit jouw naam een (aanvullende) procedure uitvoeren.”
Wat de claimorganisaties volgens Graafsma wel goed hebben gedaan is dat een beperkt deel van de compensatie bestemd is voor ‘schrijnende gevallen’ en voor consumenten die niet zijn aangesloten bij een van de claimorganisaties. “Alleen, de definitie van de term schrijnende gevallen is nog niet bekend en mogen de verzekeraars zelf formuleren. Dat schept dus nog geen duidelijkheid.”
Doorpakken
Omdat er volgens Graafsma sprake was van dwaling wil hij ook niet wachten op die definitie. “Alle polishouders hebben minder opbrengsten gekregen uit hun beleggingsproduct dan voorgesteld door de verzekeraars. Dat is dwaling omdat de oorzaken van de schade mede het gevolg zijn van opzettelijke misleiding. Om die reden stel ik dat alle polishouders van Nationale-Nederlanden en a.s.r. schrijnende gevallen kunnen zijn, omdat ze vanwege het onrechtmatig handelen van de verzekeraars voldoen aan de daarvoor geldende normen. Met een eenvoudige toetsing (de G7-methode) is dit voor de polishouders individueel te bevestigen.”
Kapitaalverzekeringen met winstdeling
Anders dan de claimorganisaties wil Graafsma ook inzetten op kapitaalverzekeringen met winstdeling. Hij heeft namelijk ontdekt dat de statuten van bepaalde verzekeraars gedurende de looptijd van deze verzekeringen tussentijds zijn aangepast. Dat deden verzekeraars door bijvoorbeeld het te verdelen winstpercentage te verlagen, of door de definitie van het winstbegrip te wijzigen. “Vanwege deze misleiding tijdens de looptijd schaar ik deze verzekeringen ook onder de woekerpolissen”, aldus Graafsma.
Elke werkdag het belangrijkste financiële nieuws in uw mailbox? Meld u gratis aan voor InFinance Daily.
