De Geschillencommissie van Kifid giet de definitie ‘kernbeding’ in de verzekeringsvoorwaarden niet in beton. Daarmee wil het de weg openhouden om deze voorwaarden te kunnen toetsten op ‘oneerlijkheid’ volgens de EU-richtlijn ‘oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten’.
In verzekeringsovereenkomsten moeten de voorwaarden die de omvang van de dekking bepalen worden aangemerkt als ‘kernbeding’. Dat betekent echter niet dat alle verzekeringsvoorwaarden die op een of andere manier van belang kunnen zijn voor de dekking kunnen worden gezien als ‘kernbeding’. Alleen voorwaarden die de dekking van de verzekering afbakenen en die invloed hebben op de verzekeringspremie zijn aan te merken als ‘kernbeding’, concludeert de Geschillencommissie van Kifid. Voorwaarden die gaan over de gevolgen van het gedrag van een verzekerde, zoals bijvoorbeeld de normale voorzichtigheidsclausule in een schadeverzekering, kunnen volgens een recente uitspraak in beginsel niet worden aangemerkt als een kernbeding, maar wel als een algemene voorwaarde.
Arrest Hoge Raad
De Geschillencommissie volgt met dit oordeel het arrest van de Hoge Raad van 28 september 2018. In dat arrest draaide het om een geschil over een arbeidsongeschiktheidsverzekering. “Ten onrechte zijn de belangwekkende overwegingen in dit arrest over wat verstaan moet worden onder een ‘kernbeding’ onderbelicht gebleven. Met de vandaag gepubliceerde uitspraak maakt de Geschillencommissie duidelijk dat zij voor de definitie van het begrip ‘kernbeding’ het oordeel van de Hoge Raad wil volgen”, aldus Kifid.
Daar wordt ook meteen een belangrijke kanttekening bij geplaatst. “Daarmee is echter niet gezegd dat een voorwaarde die van invloed kan zijn op de verzekeringspremie ook altijd een kernbeding is. Zou dat wel zo zijn, dan zouden al deze voorwaarden niet getoetst mogen worden op ‘oneerlijkheid’ en dat is niet de bedoeling geweest van de Europese richtlijn ‘oneerlijke bedingen in consumentenovereenkomsten’.”
Zorgvuldigheidsnorm kernbeding?
Het betreft hier een klachtzaak (GC 2021-0289) over het wel of niet gedekt zijn van gestolen sieraden. In de verzekeringsvoorwaarden van de BuitenDeDeur-verzekering van Interpolis staat dat persoonlijke bezittingen niet zijn verzekerd als een verzekerde niet goed op zijn spullen heeft gelet. Overwegende dat het in deze voorwaarde (beding) niet gaat over de afbakening van het verzekerde risico en wel over de gevolgen van onzorgvuldig gedrag van de verzekerde. En overwegende dat bij wet al is geregeld dat een verzekerde zorgvuldig moet omgaan met verzekerde spullen en wat zorgvuldig gedrag betekent, concludeert de Geschillencommissie in deze klachtzaak dat de zorgvuldigheidsnorm in artikel 19 van deze verzekeringsvoorwaarden geen kernbeding is.
De claim
De benadeelde consument heeft via Marktplaats kostbare sieraden te koop aangeboden. Aspirant-kopers, die de consument verder niet kent, melden zich en komen de sieraden bij de consument thuis bekijken. Dat wil zeggen: de aspirant-kopers worden via de open poort naar de tuin geleid. Zij krijgen een collier en horloge in handen om te bekijken. De consument loopt even naar binnen om iets te halen en als hij terugkomt, zijn de aspirant-kopers met de sieraden vertrokken. De consument claimt tevergeefs de gestolen sieraden op zijn BuitenDeDeur verzekering.
De Geschillencommissie concludeert dat de consument onvoldoende zorgvuldig is geweest. Om de diefstal te voorkomen had hij gemakkelijk de tuinpoort kunnen afsluiten, de sieraden mee naar binnen kunnen nemen of zijn vrouw kunnen vragen om bij de aspirant-kopers te blijven toen hij naar binnen ging. Nu konden de aspirant-kopers ongemerkt met de kostbare sieraden weglopen. De consument heeft volgens de bindende uitspraak niet goed op zijn spullen gelet en om die reden mocht de verzekeraar de claim weigeren.
Elke werkdag het belangrijkste financiële nieuws in uw mailbox? Meld u gratis aan voor InFinance Daily.
