De betaaltermijn, het is een veelbesproken onderwerp waarover nog steeds veel onduidelijkheid bestaat.
In dit artikel lees je voor eens en altijd het antwoord, en wat de Nederlandse wetgeving hierover zegt.
Verschillende soorten wettelijke betaaltermijnen
In de wet zijn er verschillende soorten betaaltermijnen, ook wel betalingstermijnen genoemd, en de regels verschillen onder meer voor consumenten en bedrijven. Tevens zijn er ook binnen de laatste categorie meerdere regels, zoals die voor grootbedrijven en voor de overheid. Hieronder behandelen we ze allemaal individueel, voor meer duidelijkheid.
Betaaltermijn consumenten
We beginnen even met de makkelijkste wettelijke betaaltermijn en dat is die voor consumenten. Als ondernemer heb je namelijk het recht om zelf te bepalen hoeveel dagen particuliere klanten de tijd hebben om te betalen, wat natuurlijk wel binnen alle redelijkheid dient te zijn. Vaak wordt daarom een termijn van 14 dagen gehanteerd.
Het is belangrijk dat de betaaltermijn duidelijk is, bijvoorbeeld door deze op te nemen in de Algemene Voorwaarden van je webshop, of door dit toe te voegen aan de overeenkomst of het contract. Als je veel consumenten als klant hebt is het belangrijk om tevens een goed debiteurenbeheer te hebben. Want je krijgt bijna altijd wel te maken met klanten die niet of te laat betalen. Om dit soort dingen op te lossen is goed debiteurenbeheer cruciaal.
Betaaltermijn bedrijven
Wat betreft de wettelijke betaaltermijn voor bedrijven gelden er verschillende regels. Waarbij onderscheid wordt gemaakt tussen “reguliere” bedrijven, grootbedrijven en overheden. Grootbedrijven zijn ondernemingen met meer dan 250 werknemers, plus een jaaromzet van €40 miljoen of een balanstotaal dat de €20 miljoen overschrijdt.
Als er niets wordt afgesproken omtrent de betaaltermijn, dan is deze wettelijk gezien 30 dagen en dus geen 14 dagen. Dit geldt voor alle overeenkomsten tussen bedrijven in de Europese Unie. Als je gebruik maakt van debiteurenbeheer software is het erg makkelijk om deze termijn van 30 dagen aan te houden, voor het instellen van automatische herinneringen en dergelijke.
Het is echter wel mogelijk om deze standaard betaaltermijn te verlengen. De maximale wettelijke betaaltermijn voor bedrijven is namelijk vastgesteld op 60 dagen, wat dus niet geldt voor overeenkomsten met grootbedrijven en overheden. Voor hen geldt altijd de wettelijke standaard betaaltermijn van 30 dagen. De wettelijke betaaltermijn tussen “reguliere” bedrijven kan dus worden verlengd, maar dit moet officieel worden vastgelegd in het contract. Tevens mag dit niet voor nadelen zorgen, wat geldt voor beide partijen.
Wat als een klant niet binnen de wettelijke betaaltermijn betaalt?
Hoewel de wettelijke betaaltermijn dus verschilt, is het altijd belangrijk om er rekening mee te houden dat de betaaltermijn pas ingaat als de factuur ontvangen is. Wat dus niet hetzelfde is als de factuurdatum.
Als je overgaat tot een herinnering, is het normaal om de eerste aanmaning te sturen zonder kosten. Het kan natuurlijk voorkomen dat iemand gewoonweg vergeten is om de factuur te betalen. Als een klant een factuur niet kan betalen, kun je in gesprek gaan met de klant voor het treffen van een betalingsregeling, aangezien dit vaak voor beide partijen een prettige oplossing is.
Uiteraard is er tenslotte de optie om een incassobureau in te schakelen, bijvoorbeeld als de partij waarmee je zaken doet niet wil betalen, niet reageert op contactverzoeken of in het ergste geval een faillissement heeft moeten aanvragen.
Elke werkdag het belangrijkste financiële nieuws in uw mailbox? Meld u gratis aan voor InFinance Daily.
