En nu?

Een jaar geleden deed Mario Draghi de grenzeloze belofte om te doen “whatever it takes” om de euro te redden. Woorden die hun uitwerking niet misten. Maar wat nu? Dat vraagt Azad Zangana, econoom bij Schroders, zichzelf af.

De grootste impact hadden de vertrouwenwekkende woorden van de president van de ECB op de rentes op staatsobligaties. Die zijn gestaag gedaald, wat de probleemlanden Italië en Spanje lucht heeft gegeven op de obligatiemarkt. Die rentedaling is de belangrijkste factor geweest voor het geloof van beleggers in de capaciteit van de ECB om het monetaire systeem overeind te houden.

De eurozone vertoont weer tekenen van leven en het beleggersentiment trekt aan. Naast het positieve momentum in de aandelen- en obligatiemarkten steeg echter ook de koers van de euro. Daar zijn exporteurs minder gelukkig mee. Zangana wijst erop dat deze correlatie tussen aandelen, obligaties en valuta kenmerkend is voor opkomende markten. Het IMF ziet het gebrek aan concurrentievermogen als grootste uitdaging voor de eurozone. De koersstijging van de euro draagt daar helaas niet positief aan bij.

Zangana constateert een daling van de leenkosten, maar die werkt nog niet door in een ruimere kredietverlening aan het bedrijfsleven. De eurozone zit verlegen om economische groei om duurzaam herstel te zien. Er gloort hoop. Na zes kwartalen van krimp wijzen de leidende indicatoren op groei in de tweede helft van het jaar.

Chief Economist & Strategist Keith Wade signaleert een moeheid onder beleidsmakers om te blijven bezuinigen. Maar de broekriem moet verder aangetrokken worden om ratio van de staatsschuld ten opzichte van het BBP niet verder op te laten lopen. Binnen de eurozone ziet de hoofdeconoom van Schroders de grootste bedreiging voor Spanje, dat de schuld niet onder controle lijkt te krijgen.

Elke werkdag het belangrijkste financiële nieuws in uw mailbox? Meld u gratis aan voor InFinance Daily.