In totaal liepen vorig jaar iets meer dan 11.500 fraudeurs bij verzekeraars tegen de lamp, zo’n 15% meer dan in 2016 toen door verzekeraars 10.001 fraudeplegers werden opgespoord. De 11.500 fraudeurs wilden in totaal voor 101 miljoen euro fraude plegen.
Verzekeraars maken behoorlijk wat kosten om fraude op te sporen en aan te pakken. Sinds 2016 hebben zij de mogelijkheid gekregen om een deel van hun interne onderzoekskosten via een vaste schadevergoeding van 532 euro te verhalen op de daders. Hierdoor hebben fraudeurs in anderhalf jaar tijd 550.000 euro aan onderzoekskosten terugbetaald. Met deze ‘lik-op-stuk’-aanpak proberen verzekeraars verzekeringsfraude te ontmoedigen. Daarnaast helpt de aanpak om de onderzoekskosten van verzekeringsfraude terug te dringen.
CIS Referentie Tool
Een belangrijk hulpmiddel bij de opsporing van fraude is de Referentietool van Stichting CIS. Fraudeonderzoekers van verzekeraars kunnen sinds vorig jaar via het Centrum Bestrijding Verzekeringscriminaliteit (CBV) uitvragen bij welke verzekeraar een persoon of object verzekerd is. Heeft een fraudeur bijvoorbeeld bij meerdere verzekeraars vergelijkbare polissen afgesloten om fraude te plegen, kunnen de getroffen verzekeraars hun onderzoek combineren. De Referentietool biedt ook uitkomst bij calamiteiten om snel de juiste verzekeraar te vinden zodat deze direct zijn verzekerden van dienst kan zijn.
Uit de jaarcijfers van het Centrum Bestrijding Verzekeringscriminaliteit (CBV) van het Verbond van Verzekeraars blijkt verder dat de verhouding tussen het aantal opgespoorde fraudeurs en het aantal onderzochte incidenten nog nooit zo gunstig is geweest. Waar in 2016 één op de drie (gerichte) onderzoeken tot opsporing van een fraudegeval leidde, was de verhouding in 2017 één op tweeënhalf.
Elke werkdag het belangrijkste financiële nieuws in uw mailbox? Meld u gratis aan voor InFinance Daily.
