-300x170.jpg)
Sinds de start van de kredietcrisis is de betaalbaarheid van koopwoningen steeds beter geworden door de dalende woningwaarde, de lage hypotheekrente en de verlaging van de overdrachtsbelasting. Koopwoningen zijn sinds 1989 niet zo betaalbaar als nu.
Dat blijkt uit onderzoek van Calcasa (een technologiebedrijf gespecialiseerd in hypotheken en vastgoed). De onderneming heeft de trend in de betaalbaarheid op de koopwoningenmarkt in een historisch perspectief gezet door de inkomens en de prijzen van woningen te onderzoeken over de afgelopen 50 jaar. Het resultaat is het verloop van de betaalbaarheid van koopwoningen in Nederland. De woonlasten zijn bepaald op basis van de gemiddelde woningprijzen, de hypotheekrente en de fiscale regelingen die invloed hebben op de netto woonlasten, te weten de hypotheekrenteaftrek, het eigenwoningforfait en de overdrachtsbelasting.
Er zijn de afgelopen 50 jaar drie periodes aan te wijzen waarin de netto woonlasten piekten, namelijk rond 1977, rond 2000 en in 2008. Na deze drie pieken zette steeds een relatief sterke daling in, waarbij de laatste daling nu nog aan de gang is. Deze drie dalingen van de netto woonlasten (en dus een verbetering van de betaalbaarheid) vielen samen met de drie grootste economische crises in de afgelopen 50 jaar: de oliecrisis, het uiteenspatten van de internetzeepbel en de kredietcrisis.
In 2012 is gemiddeld 21% van het netto inkomen nodig voor het financieren van de netto woonlasten. Daarmee is de betaalbaarheid van woningen het beste sinds 1989, toen 17% van het inkomen nodig was om een woning te financieren. Drie jaar daarvoor, in 1986, was de betaalbaarheid van woningen het best met 14%. Koopwoningen waren het meest lastig te bekostigen in 1977 en 2000, toen gemiddeld meer dan 30% van het netto inkomen nodig was voor het financieren van een woning.
Elke werkdag het belangrijkste financiële nieuws in uw mailbox? Meld u gratis aan voor InFinance Daily.
