Al jaren kijkt Christian Dijkhof uit naar de top 100 Intermediaire adviesbedrijven. Maar waarom wekte deze lijst dit jaar zo’n teleurstelling op bij hem?
“Is het erg als klanten je helemaal niet als intermediair zien?”
Al jaren publiceert Assurantie Magazine de top 100 Intermediaire adviesbedrijven. Natuurlijk werd deze variant op de Quote-500 voor de financiële sector ook in 2024 trouw opgesteld en gepresenteerd. Dus ook dit jaar als rasecht intermediairkantoor weer met gepaste gretigheid naar de ‘onthulling’ van de 100 grootste intermediairbedrijven uitgekeken. Al jaren kijk ik naar de lijst, de nieuwkomers en de grootste stijgers en dalers. Alsof het de top 40 van vroeger was die je elke week in de Hitkrant kon nalezen. Gewoon omdat het leuk is om lijstjes bij te houden en je erin te verdiepen. Zoals we dat in de decembermaand ook met de traditionele top 2000 doen.
Teleurstelling
Ik moet eerlijk toegeven dat ik eerst niet precies wist waarom de Intermediair top 100 dit jaar een teleurstellend gevoel bij me opwekte. Niet dat de lijst nu zo schokkend anders was dan voorgaande jaren. Oké, er werd opnieuw vrolijk doorgeconsolideerd met meer of minder agressieve overnamestrategieën. En opnieuw namen de volumes van de top 10 uit de top 100 weer toe. Al dan niet gedreven door ‘private equity’ met een 7-jarige exitstrategie. Niets nieuws eigenlijk ten opzichte van de voorgaande jaren.
Hooguit grotere bedragen en hier en daar een nieuwe naam. Dus wat maakte me dit jaar zo onrustig bij het bekijken van de lijst-der-lijsten van de Nederlandse adviesbedrijven?
Top 5
Toen ik de top 5 van de Nederlandse financieel adviseurs nog eens goed bekeek, werd het me plotsklaps duidelijk. AON, Rabobank, Alpina Groep en ASR als nummers 1 tot en met 4. En op 5: Marsh & McLennan Companies. Dat is dus blijkbaar de crème-de-la-crème van de intermediaire adviesbedrijven. Niets dan respect voor deze bedrijven.
Herken de adviseur!
Maar ik vraag me hardop af hoeveel van het intermediair – buiten deze top 100 – zich ook herkent in de lijst. Ik vermoed heel weinig. Rabobank en ASR vallen natuurlijk gewoon in de categorie bank en verzekeraar. Natuurlijk begrijp ik best dat ASR middels haar serviceprovider VKG indirect de scepter zwaait bij de vele door haar overgenomen advieskantoren.
Formeel klopt het allemaal vast. Maar ASR voelt simpelweg niet als een intermediair. Net zomin als de Rabobank. En ik durf te wedden dat het overgrote deel van het intermediair niet eens precies weet waar Marsh & McLennan Companies voor staan. Laat staan dat ze zich identificeren als collega-intermediair.
En als ik de lijst verder doorkijk dan bekruipt me sterk het gevoel dat deze vijf best representatief zijn voor een groot deel van deze top 100. En dus is mijn vraag: hoe corporate kun je worden zonder je intermediaire status te verliezen? Is het erg als klanten je helemaal niet als intermediair zien? Ik ben nu toch wel weer benieuwd naar de lijst van komend jaar. Corporate of intermediair? To be or not to be?
Deze column werd eerder gepubliceerd in de InFinance-special Kansen & Visies 2025.
Elke werkdag het belangrijkste financiële nieuws in uw mailbox? Meld u gratis aan voor InFinance Daily.
