Vanaf de top van de Mont Ventoux op 1.912 meter typ ik dit om 13:00 uur en is de eerste hardloper van onze groep binnen: Hermen, onze buschauffeur, kort daarna gevolgd door de eerste fietser Denis Vekemans van Advieskantoor Zwartjens Vekemans. We wachten op de rest die nog zwoegen op de berg.
De wind is ijzig koud en de ijsklonten vliegen ons letterlijk om de oren. Mochten er typfouten in deze blog zitten, vergeef het me want de vingers zijn stijf van de kou en de telefoon waait bijna uit mijn handen.
Kippenvel
De eerste patiënten zijn ook binnen, geduwd door een tandem of met een wensambulance. We hebben kippenvel en niet alleen van de wind. Maaike, de moeder van Tim, staat op dezelfde plek als Tim stond in 2016 om op onze ploeg te wachten. Dat wilde ze zo graag. Vorig jaar al. Toen mochten we niet naar boven, maar nu uiteindelijk wel. Een moment wat niet te beschrijven is.
11 graden onder nul
Vanochtend om 06:00 uur vertrok de eerste groep fietsers. Het was op dat moment 11 graden onder nul op de top. En met windkracht 8 was die combinatie onverantwoord om helemaal omhoog te gaan, dus moesten zij op 1.600 km omkeren naar beneden en voegden zij zich bij de massastart om 10:30 uur. Toen waren de lopers en hardlopers al onderweg.
Om 11:00 uur werd besloten om de alternatieve finish te verplaatsen naar de skihut op 1.530 meter. De skihut: u leest het goed. Een plek waar je normaalgesproken met gewatteerd jack en warme wanten vertoeft. Nu komen fietsers en lopers voorbij in dunne tricots.
Schuilen voor de wind
Vanaf de skihut lopen Jolanda en ik toch de resterende km naar boven en tot 2km voor de finish valt het ons nog enigszins mee, maar we zitten nog tussen de bomen en komen net uit een warme auto. Ineens komen de motards (begeleidende motorbrigade) voorbij en zien we in de verte de eerste fietsers. De wind is iets afgezwakt en de organisatie durft het toch aan. De finish wordt in allerijl verplaatst naar de top. Daar zitten we nu, schuilend voor de wind, waar blijft de rest.
Daar is de eerste!
Jaaaa, daar is Richard van Kessel, normaal zit hij de hele dag op zijn kont en accepteert hij hypotheekdossiers, nu rent hij ‘gewoon’ 21 km steil naar boven. Wat een topper! En daar komen Atakan en Monique, hun gezichten rood van de kou maar met een glimlach bevroren op hun gezicht. Niet veel later gevolgd door de fietsers Christian, Paul en de enige vrouwelijke fietser van het Klim for Tim peloton Margriet Zwartjens.
Wat een kanjers. Het is zo knap wat de sporters hier doen. Het is zo koud en de wind waait als een gek. De vraag is: waar blijft Bjarne….
Het wordt te gevaarlijk
Langzaam druppelt de een na de ander binnen. Zwaar tegen de wind in, er is nauwelijks geen fietsen meer mogelijk. Maar daar zijn ze: Michiel, Rob en ook Edwin is er bijna.
De lopers gaan in de shuttlebussen naar beneden. De top wordt afgesloten. Het wordt te gevaarlijk. We lopen de 7 km naar beneden naar de skihut. Op 2 km van de top komen we Bjarne tegen. Hij is al door 4 motorrijders tegen gehouden. Het mag niet meer, maar hij gaat door. Zo dicht bij de top laat hij zich niet meer tegenhouden.
We zeggen gedag en slaan hem op de schouders. Tot straks. Tot het bier!
Elke werkdag het belangrijkste financiële nieuws in uw mailbox? Meld u gratis aan voor InFinance Daily.
